ΠΑΓΚΟΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗ Η 18η-12-2013
ΠΑΓΚΟΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗ Η 18η-12-2013 Στην υπόδουλη Ελλάδα της φιέστας και του Ευρωσκεπτικισμού τιμήθηκε στις 18-12-2013 «ο μετανάστης», παρά το γεγονός της μη επίλυσης επί σειρά ετών από μία ευνομούμενη μάλιστα και πολυνομοθετική πολιτεία των προβλημάτων και αυτό βέβαια εξαιτίας της μονομερούς τήρησης των σχετικών συμβάσεων «προσχώρησης», οι οποίες εσκεμμένως και προς αλλότρια οφέλη την μετέτρεψαν από χώρα του πολιτισμού σε μία φυλακή στιβαγμένων ανθρώπινων ψυχών, των οποίων συστηματικά παραβιάζονται τα δικαιώματα σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και την Επιτροπή του Συμβουλίου της Ευρώπης για την πρόληψη των Βασανιστηρίων. Οι χειραγωγούμενοι πολιτικοί χειρισμοί των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων και η έλλειψη πολιτικής βούλησης διαιώνησαν εδώ και 15 χρόνια τα προβλήματα των μεταναστών, οι οποίοι «άγονται και φέρονται» σε τακτά χρονικά διαστήματα προκειμένου να αναπληρώσουν τα ελλείματα του Δημοσίου και των ασφαλιστικών οργανισμών. Έτσι χωρίς να έχουν εκτιμηθεί και υπολογιστεί σωστά οι ανάγκες σε εργατικό δυναμικό, τις οποίες θα μπορούσαμε να αναπληρώσουμε προ ετών κατά προτίμηση από τους εγγεγραμμένους στον ΟΑΕΔ ανέργους μας, επιτρέψαμε την ανέλαγκτη εισροή μεταναστών τους οποίους ενώ νομιμοποιήσαμε στην συνέχεια αφού κάποιοι επιτήδειοι εκμεταλλεύτηκαν την φτηνή και ανασφάλιστη εργασία τους καταστήσαμε αυτούς παράνομους λόγω μη ανανέωσης της άδειας διαμονής τους «ελλείψει του απαραιτήτου αριθμού ασφαλιστικών εισφορών». Από την άλλη ένα σημαντικό ποσοστό «λαθρομεταναστών» που αιτήθηκαν πολιτικό άσυλο παρέμειναν κρατούμενοι για μεγάλο χρονικό διάστημα (6 έως 12 μήνες) υπό άθλιες συνθήκες, βιώνοντας το δράμα τους αφού η ελληνική πολιτεία δεν κατάφερε να αντιμετωπίσει μέχρι σήμερα τις δυσλειτουργίες στην διαδικασία αναγνώρισης της ιδιότητας του πολιτικού πρόσφυγα. Ο νέος μεταναστευτικός κώδικας έρχεται να εντάξει σε ένα ενιαίο κείμενο 21 νόμους, 8 προεδρικά διατάγματα και 40 υπουργικές αποφάσεις καθώς και διευκρινιστικές εγκυκλίους προκειμένου να βοηθήσεις την επίσπευση των διαδικασιών. Παραλείπει όμως να ρυθμίσει και να επιλύσει προβλήματα σχετικά με την επιστροφή στην γενέτειρα ή σε άλλες χώρες προτίμησης των παρανόμως διαμενόντων αλλοδαπών. Ο νέος μεταναστευτικός κώδικας, ρυθμίζει θέματα απόκτησης άδειας παραμονής των επί μακράν διαμενόντων στην Ελλάδα παρέχοντας σ’ αυτούς δικαίωμα αναζήτησης εργασίας και σε άλλες χώρες της Ε.Ε. Επίσης παρέχει υπό προϋποθέσεις στα παιδιά των μεταναστών που γεννήθηκαν στην Ελλάδα και φοίτησαν στα ελλανικά σχολεία, το δικαίωμα πολιτογράφησης. Τι θα απογίνει όμως με τους αιτηθέντες και μη αιτηθέντες πολιτικό άσυλο με προέλευση από χώρες με τις οποίες η Ελλάδα δεν διατηρεί διμερείς σχέσεις; Πώς θα απομακρυνθούν από την Ελλάδα; Με ποιους τρόπους θα ενισχυθούν και θα καταστούν αποτελεσματικοί οι ελεγκτικοί μηχανισμοί, στις παραμεθόριες περιοχές εισόδου λαθρομεταναστών όταν δεν γίνεται καμία επαναδιαπραγμάτευση για το «ΔΟΥΒΛΙΝΟ ΙΙ»; Τα προβλήματα είναι γνωστά και δεν λύνονται με ευχολόγια. Αθήνα 18 Δεκεμβρίου 2013 Βούλα Δημητριάδου Δικηγόρος Παρ’ Αρείω...
Read MoreΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΣΤΟΝ ΠΑΓΟ
Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΣΤΟΝ ΠΑΓΟ Η στέρηση βασικών υλικοτεχνικών υποδομών και η αδιαφορία της εκτελεστικής εξουσίας για τον τομέα της Δικαιοσύνης ήταν τα βασικά θέματα συζήτησης των Προέδρων Δικαστκών Ενώσεων της χώρας που πραγματοποιήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2013. Είναι βέβαιο ότι οι τελευταίες νομοθετικές τροποποιήσεις δεν κατάφεραν να επιταχύνουν την απονομή δικαιοσύνης, αλλά αντιθέτως επέφεραν πρόσθετες οικονομικές επιβαρύνσεις στους φτωχοποιημένους πολίτες αποτρέποντας αυτούς από την παροχή έννομης προστασίας. Δυστυχώς ο μηχανισμός απονομής δικαίου λειτουργεί πλέον φοροεισπρακτικά, αφού στην καθημερινή πρακτική πριν την έναρξη οποιασδήποτε διαδικασίας ή δίκης απαιτείται η προσκόμιση από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του γραμματίου είσπραξης για το παραδεκτό της συζήτησης ή της σχετικής διαδικαστικής πράξης. Η υπερβολική αύξηση των παραβόλων υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου και των ποσοστών παρακράτησης υπέρ των Ταμείων έχει στερήσει από τους δικηγόρους την αμοιβή που ανταποκρίνεται στην πραγματική απασχόληση και νομική συμπαράστασή τους. Ένα μεγάλο ποσοστό του δικηγορικού σώματος οφείλει σήμερα ασφαλιστικές εισφορές, τις οποίες αδυνατεί να καλύψει γιατί δεν έχει εργασία. Τα μεγάλα κενά στις οργανικές θέσεις δικαστικών λειτουργών και υπαλλήλων καθώς και οι μειώσεις των αποδοχών τους παρακωλύουν την ορθή άσκηση του λειτουργήματός τους. Μήπως θα πρέπει επιτέλους η πολιτική εξουσία να ενσκήψει στα προβλήματα των κλάδων αυτών αν πράγματι θέλει να στέκεται η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ στο ύψος των περιστάσεων? Βούλα Δημητριάδου Δικηγόρος Παρ” Αρείω...
Read MoreΟι πλειστηριασμοί “ ante portas “
Οι πλειστηριασμοί “ ante portas “ Η Τρόικα πλέον σφίγγει αυστηρώς τον κλοιό στην Κυβέρνηση αναφορικά με την απελευθέρωση των πλειστηριασμών της πρώτης κατοικίας με την αυτόχρημα άρση των μέτρων προστασίας της με αποτέλεσμα να διασπείρεται ο πανικός καθότι μία τέτοια δυσμενή εξέλιξη στην ήδη, εκ των αντικειμενικών συνθηκών, καθημαγμένη ελλαδική κοινωνία θα σημάνει την πλήρη εξαθλίωση. Είναι πρόδηλο ότι η πανθομολογούμενη δυσμενής οικονομική συγκυρία της ύφεσης συνεπεία της υπαγωγής μας στο «Μνημόνιο» επέφερε εξαιτίας της απρόοπτης μεταβολής των συνθηκών ριζικές αλλαγές στην φυσιογνωμία της κοινωνίας με αποτέλεσμα οι Έλληνες πολίτες να στενάζουν, προεχόντως και κυρίως, υπό τον επαχθή ζυγό της ανεργίας, της ανασφάλειας και της επιδεινούμενης αβεβαιότητος. Ενώ το μέλλον λοιπόν φαντάζει ζοφερό και άδηλο και ο πολίτης βαίνει σε κινούμενη άμμο επισφραγίζεται η διαρκής κατάπτωση του με την άρση προστασίας από τον πλειστηριασμό της πρώτης κατοικίας. Το μέχρι τούδε καθεστώς είχε ως εξής, η πρώτη κατοικία προστατευόταν με την από 18-12-2012 Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου («Κατεπείγουσες Ρυθμίσεις για την οικονομική ανάπτυξη της χώρας»), που δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ 246/18-12-2012 τευχ. Α, και ειδικότερα στο άρθρο 5 ορίζεται ότι αναστέλλονται οι πλειστηριασμοί μέχρι και την 31-12-2013. Ειδικότερα προβλέπεται ότι : α. η προθεσμία της αναστολής των πλειστηριασμών, οι οποίοι επισπεύδονται για την ικανοποίηση απαιτήσεων που δεν υπερβαίνουν το ποσό των διακοσίων χιλιάδων (200.000) ευρώ, από πιστωτικά ιδρύματα και εταιρείες παροχής πιστώσεων, καθώς και από τους εκδοχείς των απαιτήσεων αυτών, β. η απαγόρευση πλειστηριασμών των ακινήτων της παρ. 2 του άρθρου 9 του ν.3869/2010 όπως τροποποιήθηκε με τον 4161/2013 (κύριες ή μοναδικές κατοικίες των οφειλετών, υπό τις οριζόμενες προϋποθέσεις), ήτοι αρκεί να εμπίπτει στο αφορολόγητο όριο αντικειμενικής αξίας _200.000_ προσαυξημένο κατά 50% όπως περαιτέρω ορίζεται από το άρθρο 1 του Ν. 1098/1980, όπως τροποποιήθηκε από το άρθρο 21 παρ. 1 του Ν. 3842/2010. Πέραν λοιπόν από το ανωτέρω εχέγγυο ex lege προστασίας της πρώτης κατοικίας πλην όμως περιορισμένης χρονικής ισχύος υφίσταται ο εν ενεργεία νόμος για τα υπερχρεωμένα φυσικά πρόσωπα ο διαβόητος «Νόμος Κατσέλη_3869/2010 όπως τροποποιήθηκε προσφάτως με τον Ν.4161/2013», ο οποίος πλέον εξαιρεί την κύρια κατοικία από τυχόν εκποίησή της από τους Πιστωτές, όμως μόνον δια της δικαστική οδού σε κάθε περίπτωση. Ως εκ τούτου λοιπόν φαίνεται ότι όλα πλεόν τίθενται επί τάπητος, και εφεξής τείνει να καταργηθεί ο περιορισμένης ισχύος νόμος μέχρι και την 31η -1-2013 αναφορικά με την προστασία της κύριας κατοικίας. Εντούτοις όμως ακόμη είναι όλα ρευστά σχετικώς με το τι εν τέλει θα επικρατήσει, εντούτοις όμως, σε κάθε περίπτωση ευρισκόμαστε στην αρχή του τέλους του μοντέλου της ιδιοκτησίας που μέχρι τώρα είχαμε συνηθίσει. Ευρισκόμαστε στο μεταίχμιο μίας «Νέας Τάξης πραγμάτων» αναφορικά με το «status quo» της ιδιοκτησίας μας, όπου το εμπράγματο δικαίωμά μας οσονούπω θα μεταβληθεί σε απλώς δικαίωμα μακροχρόνιας μίσθωσης. Η κατάσταση πάντως είναι όντως μεταβατική και το μόνο σίγουρο είναι ανεξαρτήτως αν η Τρόικα έχει οργανωμένο σχέδιο αξιοποίησης των εκπλειστηριασθέντων ακινήτων ή όχι ο κόσμος κινδυνεύει να χάσει και το τελευταίο απομεινάρι αξιοπρεπούς διαβίωσης το οποίο δεν είναι τίποτε άλλο από την κύρια κατοικία του τη στέγη του, γεγονός το οποίο θα σηματοδοτήσει πράγματι την δημιουργία μίας νέας μορφής άστεγου προλεταριάτου πυροδοτώντας νέες εξελίξεις κατακερματισμού και κύκλου βάσιμων διαμαρτυριών. Χάρης Κατσιβαρδάς Δικηγόρος...
Read MoreΗ φενάκη της σύγχρονης Δημοκρατίας
Η φενάκη της σύγχρονης Δημοκρατίας Υπό δημοσίευση στο περιοδικό Νέα Πολιτική Είναι ηλίου φαεινότερο ότι βιώνουμε μία ψυχοπαθολογική κατάσταση της συντεταγμένης εξουσίας η οποία επιδιώκει, με τα διατεταγμένα Μ.Μ.Ε τελούντα σε παράκρουση φαιάς προπαγάνδας, να στρέψει μονομερώς την προσοχή της κοινής γνώμης προς τη άκριτη θέαση μίας κατασκευασμένης πτυχής της τρέχουσας πραγματικότητας. Ο λόγος εξ αφορμής της φερόμενης εγκληματικής οργάνωσης του κοινοβουλευτικού κόμματος της Χρυσής Αυγής που δεσπόζει στην μηνιαία ειδησεογραφία μονοπωλώντας το παν. Τα εντεταλμένα Μ.Μ.Ε σε ρόλο εξωθεσμικό οιονεί δικαστή πλειοδοτώντας κατ’ εξακολούθηση σε ανακρίβειες και παραπληροφόρηση ποδοπάτησαν το Σύνταγμα εξέθεσαν την ίδια δικομματική κυβέρνηση υπονομεύοντας την Δημοκρατία και κατακερματίζοντας κατάφωρα τον Νομικό μας Πολιτισμό. Προβληματισμό εξ αφορμής της Χρυσής Αυγής χωρίς να μπω στην ουσία της υποθέσεως απλώς δια του παρόντος καταδεικνύω τον κατάδηλο αντιδημοκρατικό τρόπο λειτουργίας των Μ.Μ.Ε τα οποία με «φασίζουσα» νοοτροπία κατέλυσαν λυσσωδώς το τεκμήριο της αθωότητας, το σύνολο της ποινικής δικονομίας και εν γένει το ποινικό δόγμα, αποφαινόμενα εκ προοιμίου δια τις ποινές των συλληφθέντων με μία γλώσσα καθεστωτική και ανακριβής. Τούτο σημαίνει ότι δυστυχώς ο ολοκληρωτισμός δεν έχει χρώμα ούτε πατάσσεται με ευχολόγια, συνθήματα ή αφαίρεση εμβλημάτων. Η ιστορία επαναλαμβάνεται μιμητικά από τον «κομμουνιστικό κίνδυνο» της δεκαετίας του 60 μεταβήκαμε ή καλύτερα μάλλον επιστρατεύεται από την εξουσία η ανεύρεση ή ανοικοδόμηση καινοφανούς επαπειλούμενου κινδύνου που είναι «η ναζιστική απειλή», τη στιγμή την οποία η Ελλάδα στενάζει υπό τον καταφανή ζυγό της πρωτοφανής πτώχειας. Ο ολοκληρωτισμός τουτέστιν η απολυταρχία, η αναστολή των ατομικών δικαιωμάτων, η επιβολή λογοκρισίας, η μη ελεύθερη διάδοση ιδεών, η αστυνόμευση εν γένει της σκέψης και η ποινικοποίηση ή η πιστοποίηση της καθαρότητας της σκέψης, η εξουδετέρωση των αντιφρονούντων, ενδημά ακόμα και στις μέρες μας υπό άλλο μανδύα ή ονομασία. Άρα ο εχθρός δεν πατάσσεται με ξορκισμούς φαντασμάτων του παρελθόντος αλλά με εφαρμογή ουσιαστικών πολιτικών προς το συμφέρον του λαού. Είναι ασύλληπτο το πώς καλλιεργήθηκε λήθη δια τα ζέοντα και καίρια της καθημερινότητας σχετικά με την ακραία αντιλαϊκή πολιτική του μνημονίου, την θεσμική ανεπάρκεια και εν γένει την βιούμενη κρατική αβελτηρία ρύθμισης της κοινωνικής πραγματικότητας με την προσπάθεια πειθαναγκασμού μας ότι «η δημοκρατία μας» επαπειλείται και σοβεί κίνδυνος «Ναζισμού-Φασισμού» υποτιμώντας σαφώς την νοημοσύνη του κόσμου. Η δικτατορία και ο φασισμός εν ολίγοις αυτό που καλείται ιστορικά ως ολοκληρωτισμός δεν χωράει σε ιστορικά σχήματα ούτε απονεκρώνεται σε κοινότοπη συνθηματολογική ρητορική. Για να εκριζωθεί πρέπει να εντοπιστούν απαρχής τα γενεσιουργά αίτια που τον εξέθρεψαν, απαιτεί δηλαδή αυτοκριτική ειδάλλως δεν επιτυγχάνεται κατ’ουσίαν τίποτα, τουναντίον πυροδοτείται ένας φαύλος κύκλος αναζωπυρώσεων εις το διηνεκές. Η δημιουργία του μπαμπούλα» στην πολιτική κονίστρα συνιστά μία εύπεπτη λεία δια τον πολίτη με σκοπό να αποστρέψει την προσοχή του από τα καίρια ζητήματα που τον θίγουν κατάφωρα και ενταχθεί αυτόχρημα ως οπαδός στο ένα ή άλλο φανατισμένο μπλοκ, άρα η θεωρία των άκρων αποτελεί ένα στιλπνό και προσφιλές άθυρμα στα χέρια της κατεστημένης εξουσίας προκειμένου παραπλανήσει τον πειθήνιο και επιλήσμονα λαό. Το παραισθησιογόνο των μαζών! Χάρης Κατσιβαρδάς...
Read MoreΈγκλημα απάτης από τα Χρηματοπιστωτικά ιδρύματα με «υποκρυπτόμενη» απλή συνέργεια της Πολιτείας με ενδεχόμενο δόλο ή ενσυνείδητη αμέλεια;
Έγκλημα απάτης από τα Χρηματοπιστωτικά ιδρύματα με «υποκρυπτόμενη» απλή συνέργεια της Πολιτείας με ενδεχόμενο δόλο ή ενσυνείδητη αμέλεια; Τη σήμερον ημέρα, μεσούσης της πανθομολογούμενης επαχθούς δημοσιονομικής κρίσης η οποία επιφέρει καταφανή συρρίκνωση των οικογενειακών εισοδημάτων των πολιτών ανά την επικράτεια, ο έλληνας πολίτης έχει να αντιμετωπίσει επιπλέον την πρωτοφανή δανειακή υπερχρέωση του στις Τράπεζες συνεπεία επισώρευσης ληξιπρόθεσμων οφειλών ένεκεν πραγματικής αδυναμίας έγκαιρης αποπληρωμής τους. Είναι πρόδηλο, ότι τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά[1] από την ανελλιπή και συνάμα απερίσκεπτη λήψη ετερόκλητων χρηματοπιστωτικών προϊόντων από τις τράπεζες τείνουν, ανυπερθέτως, να αποτελέσουν τη σύγχρονη κοινωνική «μάστιγα» η οποία απομυζεί συστηματικώς το οικογενειακό εισόδημα πέραν των λοιπών συναφών δυσμενών συνεπειών που επισύρουν. Ενώ λοιπόν επί μία δεκαετία, κατά τη διάρκεια της «χρυσής εποχής» της υπερεκχειλίζουσας ευμάρειας του χρηματιστηρίου και εντεύθεν, ήτοι κατά το μάλλον ή ήττον το 1999 και εξής, οι ίδιοι Τραπεζικοί μηχανισμοί δανειοδοτούσαν αφειδώς δίχως να εξετάσουν ενδελεχώς ως όφειλαν στα πλαίσια των συμβατικών τους υποχρεώσεων[2], αν και κατά πόσο ο πιστούχος έχει την ικανότητα (φοροδοτικά εχέγγυα) να αποπληρώσει εμπροθέσμως και προσηκόντως την, εκ των ειρημένων δεσμευτικών συμβάσεών τους, τακτική μηναία καταβολή της δόσης, με αποτέλεσμα να διογκωθεί το χρέος των φυσικών προσώπων προς τις Τράπεζες και με συνέπεια, να έρχονται σήμερα εκ των υστέρων (οι Τράπεζες) να πιέζουν απηνώς και ανηλεώς να πάρουν πίσω τα χρήματά τους με καθοιονδήποτε τρόπο[3] καταστρατηγώντας κάθε ψήγμα νομιμότητας ή ακόμη διαπομπεύοντας τον πιστούχο ανενδοίαστα βλάπτοντας βάναυσα την προσωπικότητά του. Εις το αντίποδα βεβαίως, ευθύνη φέρει και ο καταναλωτής ο οποίος αποκρινόταν ανέλεγκτα και ανεπιφύλακτα και έστεργε να προσχωρήσει σε μία σύμβαση αγνοώντας τους διαληφθέντες όρους, μη όντας υποψιασμένος ότι συνομολογούσε καταφατικά σε ένα ναρκοθετημένο από, νομικής απόψεως, πεδίο το οποίο θα υποθήκευε εσαεί το μέλλον του. Όμως σε κάθε περίπτωση δίχως να υποληφθεί ότι ο πολίτης είναι άμοιρος ευθυνών ή τίθεται στο απυρόβλητο η κρίση των επιλογών του, τη μεγαλύτερη ευθύνη αναμφιβόλως τη φέρουν οι Τράπεζες, καθότι αποτελούν δομικά ισχυρούς και άρτια οργανωμένους οργανισμούς, οι οποίου δεσπόζουν κατά την ίδρυση μίας συναλλαγής με έναν εξυπαρχής εκτεθειμένο, περί των νομικών όρων, καταναλωτή (ασθενές μέρος) ο οποίος, εκ των ων ούκ άνευ, είναι ευεπίφορος στην παραπλάνηση ή παρανόηση αυτών (των διαληφθέντων όρων της συμβάσεως) καθότι οι Τράπεζες από ενδεχόμενο δόλο δεν εφιστούσαν διεξοδικώς την προσοχή στους συναλλασσόμενους καταναλωτές, σκοπώντας από την πλευρά τους (οι Τράπεζες) αποκλειστικά και μόνο στην παραχρήμα υφαρπαγή της υπογραφή τους (καταναλωτές). Παρά ταύτα, καίτοι, η Πολιτεία γνώριζε το πλαίσιο αυτό επί του οποίου τελούνταν οι συναλλαγές (Τράπεζας-καταναλωτή) παρέλειπε περιέργως νομοθετικά να παρέμβει, προκειμένου να αμβλύνει εγκαίρως την, καταχρηστικώς (281 Α.Κ), διαμορφούμενη ανισότητα μεταξύ των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων της Τράπεζας και του φυσικού προσώπου καταδήλως εις βάρος του καταναλωτή. Με αποτέλεσμα σήμερα όπου η κατάσταση, λαμβάνοντας υπόψιν και την σο βούσα κρίση και εν γένει αφόρητη οικονομική δυσπραγία να έχει ασφαλώς εκτραχηλιστεί, να προσπαθεί αλυσιτελώς να «χρυσώσει το χάπι» με τον Ν. 3869/2010 όπως τροποποιήθηκε με τον Ν.4161/2913, (υπερχρεωμένα φυσικά πρόσωπα-διάσωσης πρώτης κατοικίας από τυχόν λήψη καταδιωκτικών μέτρων) και την ετήσια προσωρινή αναστολή των πλειστηριασμών[4] (που τείνει στην άρση της απαγόρευσης δυνάμει των τελευταίων εξελίξεων), της πρώτης κατοικίας ανεξαρτήτως του ύψους της οφειλής, αρκεί να εμπίπτει στο αφορολόγητο όριο το οποίο ισχύει σύμφωνα με τις φορολογικές διατυπώσεις.[5] Εν κατακλείδι, είναι σχεδόν βέβαιο ότι η Ελληνική κοινωνία έχει περιέλθει σε ένα πνιγηρό αδιέξοδο καθότι τα μέλη της είναι υπερχρεωμένα βιώνοντας μία υπέρμετρα ανεπανόρθωτη και δυσχερώς αναστρέψιμη οικονομική κατάσταση με την Τράπεζα σε ρόλο «μαφιόζου τοκογλύφου» και την Πολιτεία να κύπτει το γόνυ υποτακτικά προσπαθώντας στα πλαίσια της επώδυνης αυτής της «οικονομίστικης» διελκυστίνδας, Τράπεζας-πολίτη, να διατηρήσει μία εύθραυστη δήθεν ισορροπία υπέρ του πολίτη, κατ’ ουσίαν όμως πλειοδοτεί υπέρ των Τραπεζών. Το μόνο βέβαιο είναι ότι εισαγόμαστε...
Read MoreΠροάσπιση νομιμότητας με αντισυνταγματικές ρυθμίσεις
της Βούλας Δημητριάδου δικηγόρου παρ” Αρείω Πάγω Η κυβέρνηση προωθεί με ταχεία διαδικασία στην Βουλή νομοθετική ρύθμιση προκειμένου να αναστέλλεται η χρηματοδότηση κόμματος όταν ασκείται ποινική δίωξη σε βάρος των βουλευτών του για κακουργηματικές διώξεις επ’ αφορμή της σύλληψης των βουλευτών και του αρχηγού του κόμματος της «ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ». Διερωτώμαι ποια διάταξη του Συντάγματος προβλέπει διακοπή βουλευτικής αποζημίωσης σε υποδίκους ή και σε προσωρινά κρατούμενους. Το άρθρου 63 του Συντάγματος ορίζει ότι «αν βουλευτής απουσιάζει αδικαιολόγητα σε περισσότερες από πέντε συνεδριάσεις τον μήνα, κρατείται υποχρεωτικά, για κάθε απουσία, το ένα τριακοστό της μηνιαίας αποζημίωσης του. (Αυτό και μόνο). Είναι γνωστό στον νομικό κόσμο της χώρας, ότι μόνο η αμετάκλητη καταδίκη των κατηγορουμένων στερεί από αυτούς τα πολιτικά δικαιώματά τους και ως εκ τούτου οι κατηγορούμενοι βουλευτές θα εξακολουθήσουν να διατηρούν την βουλευτική ιδιότητά τους και αν ακόμη κριθούν προφυλακιστέοι. Συνεπώς ποια νομοθετική ρύθμιση που υπακούει στο Σύνταγμα της Ελλάδος και διασφαλίζει την νομιμότητα και την δίκαιη ποινική μεταχείριση των κατηγορουμένων βουλευτών θα αφαιρέσει από αυτούς υποκαθιστώντας την δικαιοσύνη το δικαίωμα ψήφου και τα λοιπά προνόμιά τους; Επίσης στα πλαίσια ποιας Συνταγματικής νομιμότητας θα απαγορευτεί η διενέργεια περιφερειακών εκλογών στην περίπτωση παραίτησης βουλευτών και αναπληρωτών τους; Θωρούνε αναγκαίες τις παραπάνω νομοθετικές ρυθμίσεις γιατί όπως ισχυρίζονται φοβούνται την πολιτική αποσταθεροποίηση και μάλιστα σε περιόδους που αναμένεται η εκταμίευση της δόσης και η διαπραγμάτευση του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης με την ΤΡΟΪΚΑ με βάση το πλασματικό πλεόνασμα. Εν τέλει το Σύνταγμα έχει δύο όψεις και η αποσταθεροποίηση της χώρας μας είναι αποτέλεσμα εφαρμογής του Συντάγματος ή παραβίασης αυτού με γνωστές και διαδοχικές πράξεις νομοθετικού περιεχομένου του Υπουργικού Συμβουλίου καθώς και της πολιτικής της λιτότητας και της οικονομικής ύφεσης που οδήγησαν σε αυτοκτονίες και γιγάντωσαν τα ακραία ρεύματα; 1 Οκτωβρίου 2013 Βούλα Δημητριάδου Δικηγόρος Παρ’ Αρείω...
Read More